نوشته استاد مهدی عطایی در مورد انجمن های هنری

جایگزین کردن سیستم انخاباتی بجای انتصابات در انجمن ها : من شخصا چندان با وجود انجمن ها و هر چیزی که هنرمند را در چهارچوب تعریف شده ی خاصی قرار دهد موافق نیستم تجربه ی 39 ساله ی من بالندگی اندیشه های هنری را در دورانی که انجمن های هنری وجود نداشت رو تایید میکنه اما گفتم چندان موافق نیستم زیرا انجمن ها تا حدی می توانند خلا ناشی از بی برنامگی را بر طرف کنند و تا حدی نیز سازماندهی و تشکیلات بعضا به درد بخوری می وانند باشند اما ضررشان بیشتر از سودشان است . یادمان نرود که ما در مملکتی داریم زندگی می کنیم که هنر در زیر چتر نظارت دولت قرار دارد و دولت هم به شرطی از هنرمند حمایت می کند که ذیل خواسته ها وبرنامه ها و با هدایت او فعالیت کند حذف انجمن ها یعنی آزادگی و فراغ بال بیشتر هنرمند و کمی آسوده تر شدن از فشارهای ممیزی و سانسور تحمیلی . خوب یادمان است که نظارت و بازبینی آثار هنری و حذف و اضافه ی آثار از زمانی در ارشاد اسلامی باب شد که در سال 1365 انجمنهای هنری یکی پس از دیگری رخ نشان دادند و در آن زمان هم کم و بیش مورد تایید هنرمندان قرار گرفتند .باید گفت که در آغاز مسئولین انجمن ها مستقیما توسط خود هنرمندان و با شیوه ی رای گیری اعضاء انتخاب می شدند و اداره ی ارشاد کوچکترین دخل و تصرفی در این انتخاب نداشتند افرادی هم که بعنوان هیئت رییسه انتخاب می شدند بیش از آنکه مجیزگوی مدیر کل ارشاد باشند حامی حقوق هنرمندان بودند و چه بسا بخاطر وظیفه ای که در قبال هنرمندان احساس می کردند خودرا موظف به حفظ حقوق آنها می دانستند و هرچند در اغلب اوقات بین مسئولین منتخب هنرمند و ارشاد اسلامی تعاملی هم وجود داشت ، گاها هم این موضوع چالش برانگیز بود .با این حال ارتباطی ارگانیک بین انجمن ها بعنوان نمایندگان واقعی هنرمندان و متولی فرهنگ وهنر یعنی اداره کل ارشاد اسلامی برقرار بود تا اینکه در هشت سال پیش و باروی کار آمدن دولت آقای احمدی نژاد با هدف کنترل بیشتر هنرمندان و تحت نظارت قرار دادن آنهازیر سایه ی و قرار دادن آثارهنری آنها در زیر چترامنیتی ، سیستم انتخاباتی در انجمن ها را حذف و انتصاب را جایگزین آن کردند و این در حالی اتفاق افتاد که اساس نامه بیشتر انجمن ها را تغییر ندادندو نقش هنرمندان را یا به صفر رساندند و یا به شدت کاهش دادند و کم رنگ کردند به هر حال در حال حاضر برای افرادی مانند بنده که طرفدار حذف انجمن ها هستم شاید شرایط لازم برای حذف فراهم نباشد و نیازمند به بررسی بیشتر و دقیق تردارد اما از وزیر ارشاد و معاونت فرهنگی و هنری انتظارمی رود که براساس گفته ی خودشان معتقدند فضای فرهنگی را جایگزین فضای امنیتی کنند یکی از مواردی که به میزان قابل توجهی می تواند در شکستن فضای امنیتی در حوزه فرهنگ وهنر نقش داشته باشد این است که در انجمن ها روش انتخاباتی را جایگزین انتصاباتی کنند و جایگاه هنر مندان وتوجه به نظرات ودیدگاههای آنها را در سطوح تصمیم گیریهای تخصصی افزایش دهند .و از میزان تصدی گری خود بعنوان متولی یا ولایت بر هنرمند بعنوان یه شخص فرهیخته ی دانای هوشمند و نخبه بکاهند و این مطلب را درک کنند که هنرمند صغیر نیست که به ولی و متولی نیازداشته باشد . کافی است چشم نظارت های مزاحمت بار خود را از آثار هنری فروکشندو به هنرمند اعتماد کنند و مطمئن شوند که هنر مند خیلی بیشتر از آنها مردم و کشورش را دوست دارد ودرجهت تعالی استقلال و حفظ هویت تاریخی و میهنی خوددرکی عمیق تر از آنها دارد چرا ؟ چون او یک هنر مند است نه مدیر کل و مدیر حراست و کارشناس ... تجربه ی تاریخی آزاد اندیشی هنر مند به ما می آموزد که اساس پیشرفت همه جانبه ی یک کشور در رشد و بالندگی همه جانبه ی همه ی بخش های آن در هماهنگی با یکدیگر است ،همانگونه که اجزای گوناگون یک کارخانه با همکاری با یکدیگر کالایی لوکس و درخورتولید می کنند ، هنرمندنیز درکنار سایر نخبگان ودانشمندان کشور تفکر ، اندیشه و زیبایی را .