بهروز عباسی دشتی از بازیگران و کارگردانان تئاتر هرمزگان که دست‌به‌قلم خوبی هم دارد و هرازگاهی در مورد آثار تئاتر هرمزگان نقد می‌نویسد، اقدام به‌نقد نمایش "خرده‌بورژواها" به نویسندگی و کارگردانی سید ذبیح موسوی از گروه تئاتریکال بندرعباس، که از 28 مهرماه در پلاتو آفتاب بندرعباس روی صحنه رفته، کرده است.
بهروز عباسی دشتی در گفت‌وگو با ایسنا، منطقه خلیج‌فارس، در بخش نمایش‌نامه‌این اثر این‌گونه بیان کرد: داستان شخصیت‌ها در هرمزگان می‌گذرد و سال‌های نه‌چندان دور مردم این دیار را به نمایش می‌گذارد، اثر با روایتی از برادرکشی آغاز می‌گردد این موضوع اولین تلنگر را به ذهن وارد می‌کند که با نمایش‌نامه‌ای پر از نشانه طرف هستیم، وقتی نام شخصیت‌ها را هم می‌شنویم برای مثال نام زنان این تئاتر "پتروک" و"ممداس" این تردید پررنگ‌تر می‌شود.
وی ادامه داد: نویسنده با ترسیم وضعیت خاکستری برای همه شخصیت‌ها به‌خوبی توانسته بود از تضاد درونی موجود در هر فرد جهت دراماتیک‌تر کردن اثر استفاده کند.
عباسی دشتی اظهار کرد: یکی دیگر از نکات مثبت اثر در بحث شخصیت‌پردازی، پرده‌برداری از گذشته کاراکترها است که در زمان حال باعث کنش می‌شود، برای نمونه وقتی مخاطب متوجه می‌شود که مرید برکه که جهت تطهیر گذشته سیاه اش خود را در انزوای آب تنبیه کرده فردی بوده که دختران جنوب را به کشورهای حاشیه خلیج‌فارس قاچاق می‌کرده با شوک روبرو می‌شود.
وی ادامه داد: خالق نمایشنامه در دیالوگ‌نویسی هم با تبحر خاصی از کلمات جذاب و پرمعنای گویش‌های هرمزگانی که از ریتم خوبی هم برخوردارند استفاده کرده اما این لحن دیالوگ گویی ریشه مشخصی ندارد و از تخیل نویسنده سرچشمه گرفته که نمی‌توان آن را ضعفی در اثر دانست اگرچه نیاز به بررسی دارد زیرا در چندین اثر که در حال و هوای گذشته هرمزگان می‌گذرد این لحن حرف زدن شنیده‌شده است.
این منتقد ابراز کرد: نمایشنامه با دقت خاصی نوشته‌شده و در لایه‌های درونی، اشاره‌های هوشمندانه‌ای دارد به مشکلات و رنج‌های مردم هرمزگان که در این سال‌ها بر آن‌ها رفته است.
وی همچنین در بخش بازیگری این نمایش این‌گونه بیان کرد: در بحث بازیگری نکته مثبتش معرفی چهره‌های تازه‌ای است که این سال‌ها در کنار گروه تئاتریکال فعالیت‌های جنبی داشته‌اند، بازی‌ها اگرچه هنوز کمی به‌خصوص در صدا "اگزجره" به نظر می‌آید اما از صداقت خاصی برخوردار است.
عباسی دشتی ادامه داد: در طراحی حرکاتی که کارگردان برای بازیگران در نظر گرفته مقداری "تصنع" دیده می‌شود البته به‌غیراز بازیگر نقش پتروک که به‌خوبی حرکات را با حسش تدوین کرده بود.
وی تصریح کرد: ذبیح موسوی اگرچه کم‌کار است اما با اندیشه تئاتر را کار می‌کند، او کارگردانی جزئی‌نگر است و برای همه لحظات اثر برنامه‌ریزی خوبی دارد که در همین اثر با شنیدن موسیقی کم اما به‌جا و نورپردازی طراحی‌شده به‌خوبی می‌توان به این موضوع پی برد.
عباسی دشتی در پایان گفت: قبل از این اثر "تئاتریکال" نمایش موفق دیگری را بانام "بلندترین جای دنیا" به کارگردانی عیسی صادقی تولید کرده بود که امیدوارم شرایطی مهیا شود بتوانیم شاهد اجرای عموم مجدد این اثر هم باشیم.