مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد.

مرتضا نیک نهاد فیلمساز و پرسش گر هنری هرمزگانی چند روز پیش سوالی را مطرح کردند."چرا محدوده هنرمندانی که اثر عرضه می کنند سال هاست که تنگ مانده؟"

خب سعی می کنم خیلی ساده و روان به این پرسش از نظر خودم پاسخ بدهم.من وارد جزییات می شوم و از دلایل موفقیت سه فرد نام می برم،سعید آرمات،احمد کارگران و ابراهیم پشتکوهی.فقط لازم که ذکر کنم که این مطلب را کسی می نویسد که در جای خودش منتقد آثار این سه هنرمند هم نیز می باشد اما واقعیت را که نمی شود ندید.

اول از آخر شروع می کنم. ابراهیم پشتکوهی :من سال هاست که با این هنرمند فعالیت می کنم به شدت مطالعه می کند در مواقع آماده سازی یک تاتر هشت ساعت در شبانه روز تمرین می گذارد و ماه پایانی منتهی به اجرا این تمرین ها به 16 ساعت در شبانه روز هم می رسد. همیشه ناراضی است تا بازیگر قانع نشود،هیچ وقت او را بی دفترچه مخصوصش نمی بینید.مدام در حال نوشتن است،شعر،ترانه،نمایشنامه،فیلنامه،طرح،مقاله و... او بی شک موتور خستگی ناپذیر موفقیت های گروه تاتر تی تووک در این سال ها بوده و نمی شود کتمان کرد.ابراهیم یک عملگرا است.

سعید آرمات:شاعر،منتقد و تحلیل گر. سعید اهل مطالعه زیاد  است ادبیات،سینما و رسانه را به خوبی می شناسد همیشه در حال تمرین شعر نوشتن است،معتقد است که دوران شعر باید الهام شود گذشته و برای نوشتن باید عرق ریخت،رک و پوست کنده و بدون محافظه کاری در مورد هنر هرمزگان سخن می گوید و با هیچ کس تعارف ندارد،شناخت فوق العاده او از جریان های ادبی غرب و شرق باعث محبوبیت او در کلاس های دانشگاه شده. با تمام سختی انجمن شعر را حفظ کرده است.من او را به عنوان یک روشنفکر سخت گیر در هرمزگان می شناسم .سعید یک عملگرا است.

احمد کارگران:نقاش،مجسمه ساز،جستجوگر هنر مدرن.احمد متفاوت ترین نوع هنرمند هرمزگانی است که من دیده ام او در ظاهر به یک عارف شبیه است فقط کافی خانه و محل کار او را از نزدیک ببیند تا متوجه شوید،از علاقه به سهرودی، حلاج،مولانا تا تاثیر پذیری از رنج ترانه های ابراهیم منصفی.اما در عین حال او خطرناک ترین فرد برای هنر کلاسیک است،هیچ چهار چوبی را بر نمی تابد و همیشه به آرامی در حال نابودی است.تک رو و آرام است اما در تولید جمعی ترین اثر هنری تاریخ هرمزگان (فرش خاکی) موثر ترین است.همیشه در حال کشف است فقط کافی است نگاهی به کارنامه آثار او بیندازید تا متوجه شوید که چرا او هم مثل دو نفر قبلی یک عملگرا است.

نوشتن در مورد این سه نفر به این معنی نیست که کسی دیگر در این استان فعالیت نمی کند،من قبلا در مورد هنرمندان میناب ، رودان ،بندر لنگه و بندرعباس مطالب زیادی نوشته و مصاحبه های مفصلی انجام داده ام.اما استمرار این این سه فرد در این 15 سال اخیر ستودنی است و البته بهانه ای که ذهن مرتضا نیک نهاد برای من به وجود آورد.اما در مقابل ما با افراد تنبلی در استان طرف هستیم که اگر چه شناخت کافی را دارند اما در ارائه اثر به شدت ضعیف هستند و این موضوع تنبلی باعث شده که محدوده هنر هرمزگان تنگ شود.اگر چه معتقدم نسل جدید خیلی درگیر فیس بوک است و مطالعه ندارد و این بسیار خطرناک است.