چرا باید بلندترین جای دنیا را دید؟

همیشه وقتی یک اثر هنری مرا با خود درگیر می کند،دوست دارم در موردش بنویسم،مدتی پیش در جشنواره تئاتر استانی موفق شدم از آخرین اثر گروه تئاتریکال دیدن کنم،اثر کم عیب و محکم که توانست فضای سرد جشنواره را داغ کند.

از همان روز منتظر بودم که این گروه سخت کوش، اثر را برای اجرای عموم آماده کنند،بعد از مدتی آن روز رسیده است،8 اسفند به دیدن "بلندترین جای دنیا" می روم.تا یک بار دیگر با این گروه همراه شوم،هنوز بازی فوق العاده هادی علیشاپور،بدن آماده احسان رشتی و تک دیالوگ تاثیر گذار رحیمه ایرانمنش را در یاد دارم.

این اثر اگر چه بر اساس تئاتر حرکت طراحی شده است و گفتار در آن بسیار کم است،اما به نظر من یکی از بهترین نمایش نامه های ایرانی است که تا به حال دیده ام،سید ذبیح موسوی بسیار ظریف و هوشمندانه این نمایش نامه را نوشته است که بی شک مخاطب برای درک دقیقش باید بیش از یک بار این اثر را ببیند.

برای این گروه خشن آرزوی اجراهای خوب دارم.قبلا در مورد این اثر در این وبلاگ مطلبی نوشته ام،که می توانید مطالعه کنید.اینجا