این چهار عکس این دو عکاس این دو کشور

این چهار عکس متعلق است به دو جوان هم سن و سال،اولی خانمی در ژاپن که برای برخی از عکس هایش بیش از 300 بار پریده است،در عکس های خلاق این خانم جوان ژاپنی،احساس شادی و جوانی و شور و نشاط و هر احساس خوبی که لازمه یک زندگی عادی انسانی است،دیده می شود.

اما دو عکس پایینی متعلق است به بهنام ذاکری،عکاس جوانی که من به تازگی با فتوبلاگش آشنا شده ام،بیشتر عکس هایش احساس تنهایی،غم،اسارت،افسردگی و هر احساس بدی را که یک انسان شکست خورده در برابر سختی های جامعه دارد را به ما نشان می دهد.

دیروز به صورت تصادفی با آثار این دو جوان هنرمند آشنا شدم،قصدم از این مطلب نگاه فنی نبود.فقط می خواستم یک مقایسه ای کرده باشم یک جوان ژاپنی را با یک جوان ایرانی.آیا برای رسیدن به زندگی بهتر تلاشی می کنیم؟ یا همچنان قرار است،بنالیم و بسوزیم و بسازیم؟