جسیکا کاهوا- پیام سال 2011
مجالی برای تئاتر در خدمت بشریت
جسیکا ای کاهوا از کشور اوگاندا
گردهمایی امروز بازتابی حقیقی از قدرت بالقوه و بی پایان تئاتر در راه بسیج کردن جوامع بشری و از میان برداشتن فاصله هاست.
آیا تا کنون تصور کرده اید که تئاتر تا چه اندازه می تواند ابزاری قدرتمند برای صلح و آشتی باشد؟ در بحبوحه ای که ملت های جهان مبالغ هنگفتی پول برای ماموریت های صلح طلبانه در سرزمین های درگیر چنگ صرف می کنند٬ به تئاتر به عنوان راه حلی دیگر و جایگزینی مناسب در راه حل و مدیریت مناقشات توجه چندانی نمی شود. ساکنان این کره خاکی چگونه می توانند به صلح جهانی دست یابند ؟حال آن که ابزار برقراری صلح از سوی قدرت های سلطه جو طرح می شود!
تئاتر با ظرافتی هر چه تمام تر روح انسان دربند ترس و بدگمانی را در بر می گیرد و در این راه٬ از– خود - انسان تصویر دیگری به دست می دهد و برای فرد فرد جامعه و همچنین جوامع بشری پنجره ای می گشاید به روی افق ها و انتخاب های تازه. تئاتر قادر است به وقایع روزمره معنا دهد و آینده نا مطمئن پیش رو را استحکام بخشد. تئاتر می تواند صریح و ساده در معادلات دنیای امروز جای گیرد و به خاطر این طبیعت دربرگیرنده قادر است تجربه ای ارائه دهد که در آن کج انگاری( یا کج فهمی) های گذشته تغییر یافته باشند.
علاوه بر همه این ها٬ تئاتر وسیله ای است برای تبلیغ و پیشبرد ارزش های جمعی که همه ما بالاتفاق به آنها اعتقاد داریم و اگر روزی مورد تعرض واقع شود داوطلبانه به دفاع از آن برمی خیزیم.
در این برهه مخاطره آمیز برای صلح ٬ برای اینکه به پیشواز آینده ای مملو از آشتی برویم باید مسیر را با ابزار های صلح آمیزی آغاز کنیم که در پی درک متقابل و احترام باشند و تلاش های تک تک افراد در این راه را ارج نهند و تئاتر همان زبان بین المللی است که به وسیله آن می توانیم پیام صلح و آشتی را گسترش دهیم.
تئاتر می تواند با درگیر کردن افراد بسیار سبب شود انسان ها عقاید گذشته خود را ساختارشکنی کنند و به این ترتیب به هر فرد این فرصت را بدهد تا دیگر بار متولد شود و این بارزندگی اش را بر پایه شناخت و واقعیات دوباره بازیافته بنا سازد. برای بالندگی تئاتر ٬ در میان سایر فرم های هنری٬ باید قدمی محکم برای شرکت دادن تئاتر در زندگی روز مره و همچنین مباحث مناقشات و صلح برداریم.
در راه تغییر و اصلاح جوامع ٬ تئاتر درمیان ملت های جنگ زده و درگیر فقر و بیماری مفرط همیشه وجود داشته است. مواردی که تئاتر توانسته جوامع را با گسترش آگاهی در راه کمک به بازماندگان جنگ بسیج کند بسیار بوده اند. در این راستا بنیاد های فرهنگی همچون "انستیتو بین المللی تئاتر" با هدف " مستحکم کردن صلح و آشتی در میان مردم" در حال فعالیت هستند.
بنابراین در شرایط کنونی به نظر نابه جاست است که با وجود آگاهی از توانایی تئاتر ساکت بمانیم و اجازه دهیم سلاح ها و بمب ها نقش صلح آفرینی در دنیای ما را ایفا کنند. به راستی چکونه افزایش ابزار از خود بیگانگی می تواند به برقراری صلح و آشتی منجر شود؟
از شما می خواهم در این روز جهانی تئاتر به این چشم انداز بیشتر فکر کنید و تئاتر را در راه استفاده به عنوان ابزاری جهانی برای گفتگو و تغییر و تحول اجتماعی به کار برید. در حالی که سازمان ملل منابع مالی هنگفتی را برای ایجاد صلح بر کره زمین صرف می کند٬ تئاتر راه حلی بی واسطه ٬ انسانی٬ کم هزینه و به مراتب تاثیرگذار تر ارائه می کند.
شاید تئاتر تنها راه حل برای ایجاد صلح نباشد اما بی شک باید به عنوان ابزاری موثر در برنامه های برقراری صلح به کار گرفته شود.
با تشکر از خانم شکوفه رنجبر بابت قبول زحمت ترجمه این پیام.
خبر:علاقمندان به هنر تاتر در هرمزگان عصر یک شنبه ۷ فروردین ساعت ۵ عصر در خانه شهریاران نشست کوچکی را برگزار می کنند که از علاقمندان دعوت می شود در این برنامه که به مناسبت روز جهانی تاتر برگزار می شود،شرکت نمایند.
سلام بهروز جان ، چند تا کتاب می خواستم نمی دونم داری یا نه ؟ نمایشنامه « پزشک نازنین » از نیل سایمون ، کتاب « نقد تئاتر » از ایروینگ واردل ، کتاب « زندگی من در گذر زمان » از پیتر بروک ، و این کتاب از برشت به اسم « هنر بازیگری ، حرفۀ بازیگری ، تئاتر اپیک و . . . » . شب خوش .
توکل به خدا پیدا میشه