یادداشت ابراهیم پشتکوهی درباره اجرای عموم وقتی ما برمی گردیم...

اینکه بعد از 16 سال دوباره بخواهی سراغ اثری بروی که در 22 سالگی آنرابه صحنه آورده ای مثل ورود به قلعه سنگ  باران است، یا باید کلید طلسم را داشته باشی  یا  سنگ می شوی، این چالش برای من جذاب و دلهره آور بوده است  ای.آیاباید این متن را مثل سال78 اجرا کنم؟ آیا باید کل ساختار آنرا بهم بریزم؟ و یا...

من راه سوم را برگزیدم راه میانه ، راهی که با تا کید بر کلیت اجرای اول بتواند هر لحظه من و گروهم را غافلگیرکند و به این ترتیب شکل تازه این نمایش به تصویر درآمد. در این راه یکی از جاذبه های ایجاد شده این است که در نیمه اول دوره اجرا نقش عروس حضور دارد و از نیمه دوم  داماد جایگزین آن می شود،این یکی از امکاناتی است که تئاتر در اختیار ما می گذارد.

امروز که در آستانه اجرای دوباره وقتی ما برگردیم دوپای آویزان مانده است قرار داریم بسیار خرسندم از داشتن این بازیگران و گروه شگفت انگیز. تئاتر برای ما یک مسابقه دوچرخه سواری نیست ، سفره ایست پر از غذاهای رنگارنگ .این نمایش آخرین سفره تئاتر تی تووک است که برای تماشاگران گسترده شده و سفری است جادویی که از انسان آغاز شده و به انسان ختم می شود،چرا که هر انسان جهانی است .

 شما را به تماشای این جهان غریب و تازه دعوت می کنیم.

محل:  سالن حافظ

دوره اجرا:  ۲۰ آبان ۱۳۹۳ - ۱۴ آذر ۱۳۹۳

ساعت:  ۱۸:۳۰