به بهانه نمایشگاه نقاشی "بی چون"

این روزها که دوسالانه تجسمی ونیز آغاز به کار کرده است و ما فعلن دستمان به نخیل نمی رسد،رفتن به گالری مرداد و دیدن آثار هنرمندان می تواند کاری کند که ما بیشتر به شعار امسال دوسالانه بیندییشیم "زنده باد هنر زنده باد"

آنچه این روزها در گالری مرداد به نمایش گذاشته شده است تنها یک نمایشگاه نقاشی ساده نیست،فضای آرامی است برای خواندن،اندیشیدن و ایده دیدن،پس چه اسمی برای این رویداد در نظر بگیریم؟صد سال است؛ هنرمند در تلاش است که اثر خود را از چهارچوب های دوهزار ساله ،رها سازد و این پوست اندازی همیشه به راحتی انجام نپذیرفته است.

در گالری مرداد با سه هنرمند جوان طرفیم که جسورانه آثارشان را با مخاطب به شکل متفاتی در میان می گذارند،از جزییات ارایه در این مطلب کوتاه چیزی نمی گویم تا حس تازگی نمایشگاه برای مخاطب های احتمالی که این یادداشت را می خوانند از بین نرود.

خواسته:از دوستان هنرمند تجسمی خواهش دارم که بعد از هر نمایشگاه نقاشی فضای گفتگویی را مهیا کنند که امثال من که علاقمند به این هنر پیشرو هستیم بتوانیم از کناراین نشست ها بهتر با جهان مرموز هنر امروز ارتباط برقرار کنیم.