برای من که با کنجکاوی اتفاقات هنری شهرم را دنبال می کنم همیشه حضور مخاطب از اهمیت خاصی برخوردار است البته به تبلیغات،مکان و زمان اجرا هم بسیار جزیی توجه می کنم،روزی که پوستر کنسرت سهیل نفیسی را دیدم،حدس می زدم که قرار است برنامه ای آماتوری برای یک هنرمند حرفه ای در بندرعباس برگزار شود،تبلیغات ضعیف بی شک یکی از عوامل شکست این کنسرت بود،در حالی که قرار بود نفیسی دو روز اجرا داشته باشد،خیلی زود خبرهایی منتشر شد مبنی به اینکه کنسرت یک روزه شده است.اما سوالی که بوجود می آید،آیا فقط باید این شکست را گردن تبلیغات نامناسب انداخت؟
به سوال بالای خودم یک "خیر" اضافه می کنم و دلایل خودم را با مخاطب های اندک این وبلاگ در میان می گذارم.
چند سال پیش درجمله ای کوتاه بسیار تند تفکر منصفیسم را (اشاره به طرفدارن متعصب ابراهیم منصفی ترانه سرای احساس گرای هرمزگانی) مورد نقد قرار دادم که خیلی زود طبق پیش بینی با حمله تند طرفداران این نوع تفکر مواجه شدم،من در بحث های داغ آن روزها با دوستانم معتقد بودم که منصفیسم باید مورد نقد تند قرار بگیرد زیرا این نوع نفکر را برای خلاقیت و پویایی هنر هرمزگان بسیار مضر می دانم،شیفتگی و تعصب این افراد که به راحتی لقب های شاه موسیقی و پدر ادبیات را مثل نقل و نبات به این و آن قرض می دهند و قصد ماندن در یک جریان نوستالژیک را دارند، باعث نگرانی است.زیرا هنر در جهان روز به روز در حال زایش است و همه روزه آثاری نوینی در حال آفرینش ،وجود جریانی به نام هنر جدید در هفتاد سال گذشته در اروپا و آمریکا نشان دهنده این نفکر است که انسان معاصر قصدی برای ماندن در قالب ها و ساختارهای به جا مانده از گذشتگان را ندارد.
سهیل نفیسی که آثار شاعرانی همچون شاملو و نیما را نیز با سازش آهنگسازی و اجرا کرده است در آلبومی جداگانه آثار ابراهیم منصفی را نیز خوانده است،او چند سال پیش هم به بندرعباس آمد و با یک گیتار فضای مناسبی را برای مخاطب بوجود آورد،آیا او و دوستان کنسرت گذار به نسل جدید مخاطب هم فکر کرده بودند؟منظور نگارنده نسل دهه هفتادی است که با دنیایی ذهنی عجیب خودشان دوست دارند نسبت به اتفاقات عکس العمل نشان دهند،از این نظر می گویم عجیب زیرا مدت هاست به آنها و نوع تفکرشان فکر می کنم،این نسل "گذشته گریز" است و احساس را نه مثل منصفی رومانتسیم بلکه به شکل خودش نشان می دهد،آیا ترانه های منصفی همان قدر که برای دهه پنجاه لذت بخش است می تواند با سیل جدید مخاطب دهه هفتادی ارتباط برقرار کند؟
سال ها پیش مصاحبه ای داشتم با حسام نقوی پژوهشگر و دوست نزدیک ابراهیم منصفی،او در پایان گفتگو صحبت از نقد اثار منصفی توسط دیگر کنشگران هنری به میان کشید که امیدواریم این اتفاق رخ دهد.
جالب بود. ممنون بهشب جان