شعری از احمد رضا احمدی

هر دارو که علاج بود
 در خانه داشتم
 اما تنم در باد
به تماشای غزلهای آخر می رفت
امروز را بی تو خفتم
فردا که خاک را به باد بسپارند
تو را یافته ام
 مگر تو نسیم ابر بودی
که تو را در باران گم کردم ؟